Αθηνών, πριν αποδειχθούν καρμανιόλες!
σηματοδοτημένες διαβάσεις, όπως σε όλο το Χαϊδάρι.
Του Κίμωνα Φουντούλη *Η παλιότερη βαφή με διαγραμμίσεις επί του οδοστρώματος (προ πενταετίας) ξέβαψε σε λίγες εβδομάδες και δεν ανανεώθηκε έκτοτε. Ακόμα χειρότερα η συγκεκριμένη διάβαση λόγω κακής διαμόρφωσης του πεζοδρομίου, οδηγούσε και οδηγεί πάνω σε θέση στάθμευσης (!), αντί να έχει ασφαλή είσοδο και έξοδο στην πλατεία. Και όλα αυτά παρότι όπως και άλλα προβλήματα του έργου είχαν επισημανθεί τόσο δια του τύπου όσο και με απευθείας επικοινωνία με τον τότε αρμόδιο Αντιδήμαρχο αλλά και τον ίδιο τον Δήμαρχο .
Θα φιλοτιμήσουν όμως τα παραπάνω όσους –βραδινές κυρίως ώρες -διέρχονται με εξοργιστικά υπερβολική ταχύτητα παίζοντας και την ζωή τους κορώνα-γράμματα; Ή μήπως θα εμποδίσουν την πρόκληση συμφόρησης λόγω τακτικής καθόδου λεωφορείων στο τέλος της βάρδιας ή/και άλλων βαρέων οχημάτων; Μήπως χρειάζεται αστυνόμευση και διοχέτευση των κατερχόμενων βαρέων οχημάτων σε άλλους δρόμους;
Φαίνεται ότι τα 800.000 ευρώ της προ τριετίας «αναμόρφωσης» της Γ. Παπανδρέου δεν μπόρεσαν να διορθώσουν τα παραπάνω προβλήματα, αλλά διατέθηκαν για δάπεδα στάθμευσης χωρίς να διασφαλιστεί το ελάχιστο αναγκαίο πλάτος για τα πεζοδρόμια (1.5 μέτρα) , ώστε να κυκλοφορούν με ασφάλεια οι δημότες.
Έτσι πέντε χρόνια τώρα ορισμένες επιχειρήσεις κερδίζουν από την διευκόλυνση της παράνομης στάθμευσης επί του πεζοδρομίου. Μετά την εγκατάσταση ενός ακόμη καφέ στην γωνία με την Λ. Αθηνών, η ορατότητα περιορίστηκε σημαντικά και ο κίνδυνος ατυχήματος πολλαπλασιάστηκε.Επιπλέον, σε όλο το μήκος της Λ. Αθηνών, τουλάχιστον όσον αφορά το Δήμο μας, η παράνομη εκμετάλλευση πεζοδρομίων και πρασιών
εκθέτει το κοινό σε κοινό κίνδυνο (κατάληψη χώρου, περιορισμός ορατότητας, θάμβωση από πινακίδες και φώτα κ.α.), δίχως όμως να υπάρχει οποιαδήποτε προσπάθεια για εφαρμογή αυτονόητων μέτρων προστασίας για πεζούς αλλά και οδηγούς.
Η δημοτική αρχή οφείλει να επιβάλει την ασφαλή κίνηση πεζών και οδηγών με την βοήθεια και των αστυνομικών ή/και εισαγγελικών αρχών. Είναι η ώρα διόρθωσης επικίνδυνων επιλογών δεκαετιών, που σαφώς υπερβαίνουν την αμέλεια. Με σεβασμό στον άνθρωπο, με κανόνες προς την επιχείρηση αλλά δίχως εκδικητικότητα. Υπάρχει πολιτική βούληση; Εισηγούνται σωστά οι αρμόδιες υπηρεσίες;
Ποιοι άλλοι, πλήν ημών, στην αντιπολίτευση ή/και στην κοινωνία επιθυμούν λύσεις συγκεκριμένες και λειτουργικές, δηλαδή αυστηρές, δίχως παραγοντιλίκια, κολλητηλίκια, «κολλήματα» και «κωλύμματα»
; Καιρός να βρεθούμε .